Εν αγνοία προσβολή δικαιωμάτων στο σήμα τρίτων, εφόσον η αποθήκευση προϊόντων τρίτου που προσβάλλουν το δικαίωμα στο σήμα έγινε χωρίς ο κατέχων να επιδιώκει τους συγκεκριμένους σκοπούς.
Το προδικαστικό ερώτημα που θέτει το γερμανικό δικαστήριο. Αν η αποθήκευση προϊόντων μπορεί να θεωρηθεί «χρήση» του σήματος, κατά την έννοια του άρθρου 9, παράγραφος 1, του κανονισμού 207/2009 και του άρθρου 9, παράγραφοι 1 και 2, του κανονισμού 2017/1001 και, ειδικότερα, «κατοχή» των προϊόντων αυτών με σκοπό την προσφορά ή την εμπορία αυτών, κατά την έννοια του άρθρου 9, παράγραφος 2, στοιχείο βʹ, του κανονισμού 207/2009, του οποίου το περιεχόμενο επαναλαμβάνεται, κατ’ ουσίαν, στο άρθρο 9, παράγραφος 3, στοιχείο βʹ, του κανονισμού 2017/1001.
Το άρθρο 9, παράγραφος 2, στοιχείο βʹ, του κανονισμού 207/2009 και το άρθρο 9, παράγραφος 3, στοιχείο βʹ, του κανονισμού 2017/1001 έχουν την έννοια ότι όποιος αποθηκεύει για λογαριασμό τρίτου προϊόντα τα οποία προσβάλλουν δικαίωμα στο σήμα χωρίς να τελεί εν γνώσει της προσβολής αυτής πρέπει να θεωρηθεί ότι δεν κατέχει τα προϊόντα προς τους σκοπούς της προσφοράς ή της εμπορίας τους, κατά την έννοια των διατάξεων αυτών, εφόσον ο ίδιος δεν επιδιώκει τους συγκεκριμένους σκοπούς.
ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (πέμπτο τμήμα)
της 2ας Απριλίου 2020 (1)
«Προδικαστική παραπομπή – Σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης – Κανονισμός (ΕΚ) 207/2009 – Άρθρο 9 – Κανονισμός (ΕΕ) 2017/1001 – Άρθρο 9 – Δικαιώματα που παρέχει το σήμα – Χρήση – Κατοχή προϊόντων προς τους σκοπούς της προσφοράς ή της εμπορίας τους – Αποθήκευση, ενόψει αποστολής, προϊόντων τα οποία προσβάλλουν δικαίωμα στο σήμα και τα οποία πωλούνται μέσω διαδικτυακής πλατφόρμας πωλήσεων»
Στην υπόθεση C-567/18,
με αντικείμενο αίτηση προδικαστικής αποφάσεως δυνάμει του άρθρου 267 ΣΛΕΕ, που υπέβαλε το Bundesgerichtshof (Ομοσπονδιακό Δικαστήριο, Γερμανία) με απόφαση της 26ης Ιουλίου 2018, η οποία περιήλθε στο Δικαστήριο στις 7 Σεπτεμβρίου 2018, στο πλαίσιο της δίκης
