Το ηλεκτρονικό εμπόριο αποτελεί μια ιδιότυπη μορφή πώλησης προϊόντων εξ αποστάσεως. Κύριο χαρακτηριστικό της είναι φυσικά η χρήση του ηλεκτρονικού μέσου για την ολοκλήρωσή της.
Στο ηλεκτρονικό εμπόριο μπορούμε να διακρίνουμε δύο είδη συναλλαγών: Αυτές που συμφωνούνται και εκτελούνται αποκλειστικά μέσω του ηλεκτρονικού μέσου και αυτές που αφενός συμφωνούνται ηλεκτρονικά, η εκπλήρωση όμως της συμφωνίας απαιτεί την υλική παράδοση του προϊόντος.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα του πρώτου είδους συναλλαγής είναι η αγορά λογισμικού από ηλεκτρονικό κατάστημα. Τόσο η συμφωνία αγοραπωλησίας, όσο και η παράδοσή του μπορεί να γίνει ηλεκτρονικά. Παράδειγμα του δεύτερου είδους συναλλαγής είναι η διαδικτυακή αγορά κάθε προϊόντος με φυσική υπόσταση (βιβλία, ηλεκτρονικές συσκευές κλπ). Στην περίπτωση αυτή η μεν συμφωνία πώλησης γίνεται ηλεκτρονικά, η εκτέλεση ωστόσο της συναλλαγής προϋποθέτει τη φυσική/υλική παράδοση του προϊόντος μέσω ταχυδρομείου.
Τι πρέπει να προσέχει ο καταναλωτής
Α. Κάθε φορά που γίνεται μια ηλεκτρονική πώληση, ο καταναλωτής δεν έχει απέναντί του τον έμπορο ή τον παρέχων την υπηρεσία αλλά μια ιστοσελίδα. Δυστυχώς είναι αλήθεια ότι σε πολλές περιπτώσεις τα στοιχεία που προβάλει η ιστοσελίδα δεν είναι πάντοτε ακριβή ή αληθινά. Επομένως ο καταναλωτής οφείλει να είναι εξαιρετικά προσεκτικός ως προς την ταυτότητα του «πωλητή» και να την επιβεβαιώνει πριν προχωρήσει στη σύναψη της σύμβασης.
Β. Σε κάθε ηλεκτρονική συναλλαγή, ο καταναλωτής έχει το δικαίωμα της αναιτιολόγητης, εντός 14ημερου, υπαναχώρησης στη σύμβαση και επιστροφής του προϊόντος που έχει αγοράσει στην αρχική του κατάσταση. Ο καταναλωτής δεν βαρύνεται με τα έξοδα επιστροφής. Κάθε περιορισμός που θέτει το ηλεκτρονικό κατάστημα στο χρόνο υπαναχώρησης είναι άκυρος. Αντίθετα ο χρόνος μπορεί να είναι μεγαλύτερος, αν υπάρχει σχετική συμφωνία μεταξύ των μερών.
Γ. Όταν δεν υπάρχει προθεσμία εκτέλεσης της σύμβασης, ο χρόνος εκτέλεσης δεν πρέπει να ξεπερνά τις 30 ημέρες από την παραγγελία.
Τα δικαιώματα του καταναλωτή και κατά συνάρτηση οι υποχρεώσεις του εμπόρου ή παρέχοντα υπηρεσίες στο διαδίκτυο αναφέρονται αναλυτικά στο Ν. 2251/1994, όπως τροποποιήθηκε με το Ν.3587/2007.
Σημείωση: Οι διαδικτυακοί τόποι ηλεκτρονικού εμπορίου που δεν εδρεύουν σε κράτος – μέλος της Ε.Ε. δεν υπόκεινται στις ρυθμίσεις της ευρωπαϊκής νομοθεσίας.